Mijn geschiedenis

De geschiedenis is  de basis en het vertrekpunt van ieder individu! Het geeft aan waar je bent geweest, wat je hebt geleerd en geeft ook aan dat stukje vorming dat de basis vormt voor alle toekomstige ontwikkelingen. Die komen altijd terug op de basis! De geschiedenis is er om altijd dankbaar voor te zijn! Die heeft bijgedragen aan dat stukje vernieuwing en innovatie. Daarop rust de creativiteit en de ontwikkeling van de visie!

Ik ben geboren en getogen in Suriname, Paramaribo. Mijn opvoeding heb ik gehad op het platteland, in het district Para. De ervaring met voorlezen en op jonge leeftijd beginnen met lezen heb ik niet gehad.  Mijn pleegmoeder vertelde mij verhalen van Anansi, de Spin. Het vertellen stond centraal. Mijn pleegmoeder was analfabeet en ik heb haar leren lezen en schrijven! Thuis werd uitsluitend het Sranan Tongo gesproken. Maar …….ik ben heel erg goed terecht gekomen. Als ik denk aan alle uitspraken over taalachterstanden en het zich niet goed kunnen ontwikkelen, enzovoorts.

Wat centraal stond in mijn leven was de wil om succesvol te zijn, ondanks alle negatieve uitspraken van derden.

Ik heb mijn studie in Suriname afgerond en kwam toen door de liefde naar Nederland. Die liefde heeft het nu  ergens anders naar de zin en ik heb de liefde voor mezelf kunnen ontwikkelen die mij de kracht geeft om te accepteren wie en wat ik ben.

In eerste instantie heb ik mijn master Nederlandse taal en letterkunde weer behaald in Utrecht aan de HU. Ik gaf les op het HAVO/VWO en het NT2-onderwijs en het ging goed. Ik was tevreden, maar toen kwam het! Ik werd overgeplaatst naar de VMBO-afdeling van de school. En toen ontdekte ik dat het tevreden zijn maar een fractie is van het echte leven! Ik moest gaan zwoegen en vechten om mijn leerlingen te bereiken. Het heeft mij veel tranen, verdriet en wanhoop gekost. Het vechten op zakelijk en persoonlijk vlak ging tegelijkertijd op. Mijn gezondheid liet het afweten en de liefde bleek vervlogen te zijn. Daar sta je dan!

Huilen en zelfmedelijden hebben. Dat mag en moet ook . Is een fase. Maar dan wordt het tijd om te zeggen: OEMA OPO! Vrouw sta op! GO!

Maar ik heb uit al die ellende een hele  fijne, krachtige en sterke visie kunnen ontwikkelen voor mijn leven all-round en die visie wil ik zoveel mogelijk delen met anderen, de visie wil ik ook blijven ontwikkelen door onder andere te sparren met anderen. Ik heb geleerd om de mantel van de traditionele docent af te zetten, ik heb geleerd om mezelf als een partner te zien van mijn leerlingen/studenten, ik heb geleerd om mij kwetsbaar op te stellen, ik heb geleerd om alles te accepteren en kracht uit alle hobbels te putten en ik heb geleerd om structureel diepgang aan te brengen in mijn heden en toekomst.! Wauw! Het was pijnlijk maar hieruit heb ik de meeste kracht en veerkracht kunnen halen. En deze ervaring heb ik ook op persoonlijk vlak met mijn zoon.

Ja, de problemen zijn er nog. Vanzelfsprekend! Die moeten er zijn en blijven! Omdat ik daardoor leer om balans aan te brengen in mijn leven!

Ja positieve energie?! Met de juiste mindset kan je anders tegen je hobbels aankijken en vandaar uit put je al positieve energie om van a naar b te komen!

Vergis je niet door te denken dat ik een volmaakt plaatje omschrijf en laat zien.

Verre van dat. Ik ben goed op weg maar ik ben er nog lang niet en zal dat ook nooit zijn. Het blijf een weg waarop je van alles en nog wat leert en je blijft je visie bijstellen en aanpassen. De grote successen geven de nodige energie, inspiratie en motivatie. Maar aan de andere kant heb je de grote hobbels die je weer nuchter maken en doen beseffen dat er werk aan de winkel is en blijft en dat je nooit alles kan bereiken in volmaaktheid. Zo heb ik eens meegemaakt dat ik te horen kreeg dat ik dood moest gaan of weer ziek moest worden. En dat ik mijn frustratie kom afreageren omdat mijn man mij in de steek heeft gelaten. Dat deed heel erg zeer omdat ik in het midden van alle ellende zat.

Ik was nog aan het herstellen van de operatie en zat midden in mijn scheiding. Nou, dan wilde ik in een hoek kruipen voor de rest van de dag en een potje gaan zitten huilen. Maar ik kon mezelf herpakken en snel relativeren en zeggen. “Nee, ik ga gewoon door met werken omdat anderen op mij rekenen en die hebben hiermee niks te maken.”

Echter heb ik ook hele dankbare zielen. En dan hoor ik: “Dank u wel voor het helpen en dat hoor ik structureel als de leerling is geweest voor onderwijs op maat. Dat doet structureel goed en zodoende is alles in balans.

Kom meer te weten over wat ik kan doen voor jou.