Mi lesi tori! Mijn leesautobiografie!

Niet zo lang geleden moest ik een introductieles verzorgen op een school. Ik dacht goed na hierover en koos uiteindelijk ervoor om mij te introduceren middels mijn leesautobiografie. Als je je moet introduceren, dan is het van belang dat je laat zien wie de persoon is achter de docent. Je laat een deel van je persoonlijkheid zien. Hierdoor wordt de afstand tussen docent en student kleiner en dat is goed voor de relatie. Spiegelen kan centraal staan!

Jeugdliteratuur en volwassen literatuur
Bij de les van de leesautobiografie kon ik kiezen tussen jeugdliteratuur en volwassen literatuur. In eerste instantie dacht ik dat ik niks kon vertellen over jeugdliteratuur omdat mij niet werd voorgelezen toen ik klein was. En ik heb ook geen boeken gelezen toen ik klein was. Ik herstelde echter heel erg snel! Van schaamte mag er absoluut geen sprake zijn! Ik ben wie ik ben en ik ben er ontzettend trots op. En dat signaal wil ik ook afgeven!

Identiteit
Het gaat om mijn identiteit en om wie ik ben. Dat kan ik niet veranderen en dat wil ik ook niet! Ook gaat het om de waarden en normen die ik heb meegekregen. Toen bedacht ik de volgende zin als binnenkomertje.

Ik heb niks om te vertellen over het voorlezen, maar ik heb het vertellen om te vertellen!

En toen begon ik mijn Anansitori te vertellen!

Jere mi tori!- Luister naar mijn verhaal! Ertintinn- Er was eens…..

Wederzijdse acceptatie
In onze samenleving is wederzijdse acceptatie erg belangrijk. En zeker weten in het onderwijs. Iedereen mag zichzelf zijn en we kunnen elkaar accepteren zoals we zijn. En we mogen zijn zoals we zijn. Straalt een docent dit uit, dan heeft die al een deel van de leerdoelen bereikt.

Wederzijds respect
Ook gaat wederzijdse acceptatie samen met wederzijds respect. Als we elkaar accepteren, dan hebben we ook respect voor elkaar en we laten elkaar in onze waarden! Dit zorgt ook weer voor een betere samenwerking en onderlinge relatie.

Unieke persoonlijkheid- vertrekpunt
Bij de les had ik als uitgangspunt “mij unieke zelf” zijn. Ik mag mezelf zijn en de student of leerling mag zichzelf ook zijn. Het is niet de bedoeling dat studenten of leerlingen in een keurslijf worden gezet! Dat is geforceerd en het gaat op lange termijn nooit werken!

Multiculturele samenleving/Multiraciale samenleving/ meertaligheid
In ons land komen we er niet meer onderuit. We leven in een samenleving met verschillende culturen, rassen en talen. Maar ik merk elke dag dat we nog steeds erg weinig weten over elkaar. Het weten, het accepteren en het respect zouden de onderlinge relatie een stuk makkelijker maken. Het elkaar de ruimte geven om te laten zien wie we zijn zou erg fijn zijn.

Het vertellen
Het vertellen ging erg goed. Het staat op mijn lijf geschreven, omdat mijn pleegmoeder altijd Anansi tori vertelde. Ik werd opgevoed met het vertellen en niet met het voorlezen. Ik ben tweetalig of drietalig opgevoed. Maar maakt dat mij dom of achterlijk?! Of maakt dat dat ik geen capaciteit heb?! Echt niet! Dat maakt mij uniek en bijzonder en daarin zit natuurlijk mijn rijke kracht!

Vorige week las ik het verhaal van een leerling die is opgestroomd van VMBO naar HAVO en hij heeft zijn HAVO- diploma behaald. Hij vertelde over zijn ambities en hoe hij werd uitgelachen als hij die deelde met zijn omgeving. Hij heeft geen Nederlands als moedertaal. Dus werd de associatie gemaakt met geen capaciteit hebben. Maar dat klopt niet. Ik heb het Nederlands en het Sranan Tongo tegelijkertijd verworven en ik ben goed geslaagd in het leven! Maar deze houding van onze samenleving maakt dat we ons gaan schamen over ons verleden. “Het is niet Nederlands, dus ik hoor er niet bij. Liever houd ik mijn mond dicht!” Fout!

Mijn leerlingen moeten ook schrijven en vertellen over hun leeservaringen. Vaak kwamen sommigen met een niet-Nederlands achtergrond bij mij na de les en vroegen een andere opdracht. “Mevrouw, we kunnen de opdracht niet maken. Er werd ons niet voorgelezen. We hebben geen boeken gelezen toen we nog klein waren. We willen geen onvoldoende.” Dan kan ik mijn verhaal met ze delen en zeggen dat iedereen een unieke ervaring heeft. Daar heb je de acceptatie weer. En een stukje bonding tegelijkertijd. Het signaal is dat je je unieke zelf mag zijn!

De ervaring
Zo heb ik mijn verhaal over Anansi verteld en ik genoot met volle teugen van het vertellen en de emoties die ik zag bij mijn publiek! De studenten genoten van het vertellen en ze gingen helemaal mee in het verhaal. Na de les heb ik hele positieve reacties gehad. Maar de positieve energie was erg goed. Het lachen en genieten van het verhaal. Dat is wat ik wil bereiken bij de studenten en dat is wat zij moeten willen bereiken bij de leerlingen op de basisschool. Het vertellen zorgt voor acceptatie, een fijne sfeer en een ingang om andere onderdelen van de les te behandelen. Als leerlingen het gevoel hebben dat ze geaccepteerd worden en dat ze zichzelf mogen zijn, dan gaan ze zich inzetten! Mooi vertrekpunt!

Culturele taalbeschouwing
Eigenlijk zou meer aandacht besteed moeten worden aan culturele taalbeschouwing. Hierdoor leren leerkrachten en leerlingen veel van de verschillende culturen. Leerlingen en studenten ervaren ook het gevoel dat hun normen en waarden, hun moedertaal en hun cultuur er ook mogen zijn.

Wees je unieke zelf!
Door jezelf te zijn kan je het beste overleven! Ook ben je gelukkiger en kan je gemotiveerd en geïnspireerd door het leven. Maar het belangrijkste is dat je de uitdagingen ook kan aanpakken als je jezelf bent!